به گزارش مشرق، محسن مهرعلیزاده درباره ارزیابی‌اش از پنجمین دوره مسابقات قهرمانی آسیا گفت: نتایجی که تیم ایران و دیگر کشورها کسب کردند نشانگر این است که فعالیت‌های 11 ساله فدراسیون بین‌المللی در دنیا به نتیجه رسیده است و اینک ثمرات کار و برنامه‌ریزی این فدراسیون جهانی را به تماشا نشسته‌ایم.
وی در ارزیابی‌اش از برگزاری «پنجمین دوره مسابقات زورخانه‌ای و کشتی پهلوانی آسیا» به میزبانی تبریز گفت: از حیث تعداد تیم‌های شرکت کننده باید به این مسابقات نمره عالی داد و گفت استقبال کشورهای مختلف از این مسابقات بسیار خوب بود و 19 کشور آسیایی در تبریز با یکدیگر به رقابت پرداختند.
مهرعلیزاده در مورد عملکرد ورزشکاران ایران در این مسابقات گفت: به هر حال ورزشکاران ما هم تلاششان را کردند، اما در برخی مواد از جمله کباده و کشتی پهلوانی تیم ملی ایران نتوانست نتایج خوبی را کسب کند. اگر بخواهیم خوشبینانه با نتایج تیم ملی ایران برخورد کنیم باید بگوییم که عدم توجه و بی دقتی فدراسیون ملی در خصوص انتخاب ورزشکاران باعث رقم خوردن این نتایج شد.
وی افزود: اما اگر بخواهیم نگاه کارشناسی و دقیق به این موضوع داشته باشیم باید بگوییم که ورزشکاران ایرانی در کشتی پهلوانی که باید همزمان بایکی از رشته‌های ورزشهای زورخانه‌ای، در کشتی پهلوانی هم تخصص داشته باشند متاسفانه اغلب نسبت به حریفانشان عقب بودند. ورزشکاران کشورمان تک بُعدی بودند به همین خاطر در کشتی پهلوانی خوب عمل نکردند.
مهرعلیزاده تاکید کرد: ورزشهای زورخانه ای مقدمهه‌ای برای کشتی پهلوانی است. یعنی ورزشکاری که می خواهد در کشتی پهلوانی فعالیت کند، مسیرش گود زورخانه است و با ضرب مرشد مفاهیمی مثل نیکی و درستی و عشق به میهن و ایثار و فداکاری و گذشت را یاد می‌گیرد و در عین حال جسم خودش را هم قوی می‌کند و با فنون کشتی آشنا می‌شود و نهایتاً کشتی‌گیری می‌شود متخلق به اخلاق پهلوانی، بدین ترتیب پهلوان یعنی کشتی‌گیری با اخلاق و رفتار نیک انسان دوستانه که هم از بُعد حجم قوی است و هم از بُعد اخلاق و معنویات.
رئیس پیشین سازمان تربیت بدنی و موسس فدراسیون جهانی ورزشهای زورخانه ای خاطرنشان کرد: در این مسابقات مشاهده شد که فدراسیون داخلی به مقولۀ تربیت ورزشکارانی که بتوانند همزمان در ورزش زورخانه ای و کشتی پهلوانی رقابت کنند، نپرداخته است و ورزشکاران ایرانی که در مسابقات تبریز شرکت کردند اغلب فقط در حرکات زورخانه‌ای آزموده بودند که بعضی از آنها حتی رکوردهای قبلی خود را هم شکستند، اما به هرحال این نوع آموزش ناقص است.
مهرعلیزاده در ادامه با اشاره به مسئولیتش در فدراسیون بین‌المللی خاطرنشان کرد: فدراسیون بین‌المللی با برنامه‌ریزی درست تلاش کرده وظیفه خودش را به نحو احسن انجام دهد و ورزش زورخانه‌ای را به جهان بشناساند. با توجه به اینکه 18 تیم از آسیا می‌آیند و در تلفیقی زیبا از ورزشهای زورخانه‌ای و کشتی پهلوانی با تیم ملی ایران مسابقه می‌دهند و در چند وزن از کشتی پهلوانی قهرمان می‌شوند این نشان از موفقیت برنامه‌های فدراسیون جهانی در توسعه این ورزش در آسیاست و فکر می‌کنم به اهدافی که مدنظرمان بوده است، دست یافته‌ایم.
وی ادامه داد: بنده به عنوان یک ایرانی که مسئولیت فدراسیون جهانی را دارم از این حیث که چرا ایران با قدمت سه - چهار هزار ساله در این رشته نتوانست در کشتی پهلوانی در رقابت با کشورهایی که حداکثر هفت - هشت سال است که کارش را شروع کرده اند به موفقیت برسد، متاثر می‌شوم. این برای بنده جدا از جایگاه جهانی ام در این رشته به عنوان یک ایرانی، ناراحت کننده است، اما به عنوان مسئول جهانی خوشحالم چرا که توانسته‌ام کارم را به خوبی انجام دهم. ما در فدراسیون جهانی توانسته ایم این مفهوم را به نحو مطلوبی عملیاتی کنیم که ورزش زورخانه‌ای و کشتی پهلوانی با هم عجین هستند و این دو رشته را همسو و هماهنگ توسعه داده‌ایم و این مطلب را در دنیا جا بیاندازیم که کشتی که از مسیر زورخانه توسعه پیدا نکند، کشتی پهلوانی نیست و ورزشهای زورخانه‌ای بدون کشتی هم ناقص است.
رئیس فدراسیون جهانی ورزش زورخانه‌ای با ارائه راه حلی برای بهترشدن شرایط این ورزش در داخل کشور گفت: فدراسیون داخلی باید هر دو رشته را همسو و با هم پیش ببرد. باید همان جایی که ورزش زورخانه‌ای انجام می‌شود، کشتی پهلوانی هم باشد و از رشد تک بُعدی ورزشهای زورخانه‌ای بپرهیزد. فدراسیون داخلی نباید مایوس شود. سرمایه اصلی این رشته در ایران و در نزد ورزشکاران و پیشکسوتان ایرانی است و اصل اینجاست و باید کارشناسانه عملکرد خود را بازبینی کنند و از این مسابقات تجربه لازم را کسب کند و کار را به گونه‌ای پیش ببرد که در مسابقات آینده نتایج بهتری کسب کند. بنده و هیات رئیسه فدراسیون جهانی به ارزش و اصالت این رشتۀ ایرانی احترام ویژه قائل هستیم و همین امر موتور محرکه کار ما در دنیاست و در این رابطه تلاش‌های ورزشکاران ایرانی مشوق اصلی ماست.
وی در ارزیابی‌اش از برگزاری «پنجمین دوره مسابقات زورخانه‌ای و کشتی پهلوانی آسیا» به میزبانی تبریز گفت: از حیث تعداد تیم‌های شرکت کننده باید به این مسابقات نمره عالی داد و گفت استقبال کشورهای مختلف از این مسابقات بسیار خوب بود و 19 کشور آسیایی در تبریز با یکدیگر به رقابت پرداختند.
مهرعلیزاده در مورد عملکرد ورزشکاران ایران در این مسابقات گفت: به هر حال ورزشکاران ما هم تلاششان را کردند، اما در برخی مواد از جمله کباده و کشتی پهلوانی تیم ملی ایران نتوانست نتایج خوبی را کسب کند. اگر بخواهیم خوشبینانه با نتایج تیم ملی ایران برخورد کنیم باید بگوییم که عدم توجه و بی دقتی فدراسیون ملی در خصوص انتخاب ورزشکاران باعث رقم خوردن این نتایج شد.
وی افزود: اما اگر بخواهیم نگاه کارشناسی و دقیق به این موضوع داشته باشیم باید بگوییم که ورزشکاران ایرانی در کشتی پهلوانی که باید همزمان بایکی از رشته‌های ورزشهای زورخانه‌ای، در کشتی پهلوانی هم تخصص داشته باشند متاسفانه اغلب نسبت به حریفانشان عقب بودند. ورزشکاران کشورمان تک بُعدی بودند به همین خاطر در کشتی پهلوانی خوب عمل نکردند.
مهرعلیزاده تاکید کرد: ورزشهای زورخانه ای مقدمهه‌ای برای کشتی پهلوانی است. یعنی ورزشکاری که می خواهد در کشتی پهلوانی فعالیت کند، مسیرش گود زورخانه است و با ضرب مرشد مفاهیمی مثل نیکی و درستی و عشق به میهن و ایثار و فداکاری و گذشت را یاد می‌گیرد و در عین حال جسم خودش را هم قوی می‌کند و با فنون کشتی آشنا می‌شود و نهایتاً کشتی‌گیری می‌شود متخلق به اخلاق پهلوانی، بدین ترتیب پهلوان یعنی کشتی‌گیری با اخلاق و رفتار نیک انسان دوستانه که هم از بُعد حجم قوی است و هم از بُعد اخلاق و معنویات.
رئیس پیشین سازمان تربیت بدنی و موسس فدراسیون جهانی ورزشهای زورخانه ای خاطرنشان کرد: در این مسابقات مشاهده شد که فدراسیون داخلی به مقولۀ تربیت ورزشکارانی که بتوانند همزمان در ورزش زورخانه ای و کشتی پهلوانی رقابت کنند، نپرداخته است و ورزشکاران ایرانی که در مسابقات تبریز شرکت کردند اغلب فقط در حرکات زورخانه‌ای آزموده بودند که بعضی از آنها حتی رکوردهای قبلی خود را هم شکستند، اما به هرحال این نوع آموزش ناقص است.
مهرعلیزاده در ادامه با اشاره به مسئولیتش در فدراسیون بین‌المللی خاطرنشان کرد: فدراسیون بین‌المللی با برنامه‌ریزی درست تلاش کرده وظیفه خودش را به نحو احسن انجام دهد و ورزش زورخانه‌ای را به جهان بشناساند. با توجه به اینکه 18 تیم از آسیا می‌آیند و در تلفیقی زیبا از ورزشهای زورخانه‌ای و کشتی پهلوانی با تیم ملی ایران مسابقه می‌دهند و در چند وزن از کشتی پهلوانی قهرمان می‌شوند این نشان از موفقیت برنامه‌های فدراسیون جهانی در توسعه این ورزش در آسیاست و فکر می‌کنم به اهدافی که مدنظرمان بوده است، دست یافته‌ایم.
وی ادامه داد: بنده به عنوان یک ایرانی که مسئولیت فدراسیون جهانی را دارم از این حیث که چرا ایران با قدمت سه - چهار هزار ساله در این رشته نتوانست در کشتی پهلوانی در رقابت با کشورهایی که حداکثر هفت - هشت سال است که کارش را شروع کرده اند به موفقیت برسد، متاثر می‌شوم. این برای بنده جدا از جایگاه جهانی ام در این رشته به عنوان یک ایرانی، ناراحت کننده است، اما به عنوان مسئول جهانی خوشحالم چرا که توانسته‌ام کارم را به خوبی انجام دهم. ما در فدراسیون جهانی توانسته ایم این مفهوم را به نحو مطلوبی عملیاتی کنیم که ورزش زورخانه‌ای و کشتی پهلوانی با هم عجین هستند و این دو رشته را همسو و هماهنگ توسعه داده‌ایم و این مطلب را در دنیا جا بیاندازیم که کشتی که از مسیر زورخانه توسعه پیدا نکند، کشتی پهلوانی نیست و ورزشهای زورخانه‌ای بدون کشتی هم ناقص است.
رئیس فدراسیون جهانی ورزش زورخانه‌ای با ارائه راه حلی برای بهترشدن شرایط این ورزش در داخل کشور گفت: فدراسیون داخلی باید هر دو رشته را همسو و با هم پیش ببرد. باید همان جایی که ورزش زورخانه‌ای انجام می‌شود، کشتی پهلوانی هم باشد و از رشد تک بُعدی ورزشهای زورخانه‌ای بپرهیزد. فدراسیون داخلی نباید مایوس شود. سرمایه اصلی این رشته در ایران و در نزد ورزشکاران و پیشکسوتان ایرانی است و اصل اینجاست و باید کارشناسانه عملکرد خود را بازبینی کنند و از این مسابقات تجربه لازم را کسب کند و کار را به گونه‌ای پیش ببرد که در مسابقات آینده نتایج بهتری کسب کند. بنده و هیات رئیسه فدراسیون جهانی به ارزش و اصالت این رشتۀ ایرانی احترام ویژه قائل هستیم و همین امر موتور محرکه کار ما در دنیاست و در این رابطه تلاش‌های ورزشکاران ایرانی مشوق اصلی ماست.
